Kim jest mikroprzedsiębiorca i czym się różni od małego lub średniego przedsiębiorcy?
Czego się dowiesz z tego artykułu?
- kim jest mały, mikro, średni i duży przedsiębiorca
- jakie obowiązki ma duży przedsiębiorca
- jakie oświadczenie składa duży przedsiębiorca
Ustawy, w tym ustawy dotyczące tarczy antykryzysowych posługują się definicjami mikro, małego i średniego przedsiębiorcy.
Poniżej definicja z Tarczy Antykryzysowej 1.0.
Mikroprzedsiębiorca – definicja
Jest to przedsiębiorca, który w okresie co najmniej dwóch ostatnich lat obrotowych spełnia łącznie następujące warunki – zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro – lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.
Mały przedsiębiorca – definicja
Przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników, osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro oraz – nie jest mikroprzedsiębiorcą.
Średni przedsiębiorca – definicja
Przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki – zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników, osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro, oraz – nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą.
Warto też przypomnieć kim jest duży przedsiębiorca i jaki został ostatnio nałożony na niego obowiązek.
1 stycznia 2020 roku weszła w życie ustawa z 19 lipca 2019 r. w sprawie zmiany niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych.
Zmienia ona przepisy regulujące terminy płatności w transakcjach handlowych, a także związane z nimi przepisy kodeksu postępowania cywilnego w zakresie dochodzenia roszczeń z takich transakcji, regulacje dotyczące zwalczania nieuczciwej konkurencji, a wreszcie przepisy podatkowe i inne.
Najważniejsze zmiany to:
- skrócenie terminów zapłaty,
- podwyższenie wysokości odsetek ustawowych,
- uprawnienie prezesa UOKiK do ścigania przedsiębiorstw generujących największe zatory,
- zobowiązanie największych firm do raportowania do Ministerstwa Rozwoju swoich praktyk płatniczych,
- wprowadzenie wyższych rekompensat z tytułu windykacji przy wyższych kwotach zaległości,
- ulga na złe długi w PIT i CIT (na wzór w VAT).
Status przedsiębiorcy ustalany jest zgodnie z wytycznymi zawartymi w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i art. 108 Traktatu (Dz.Urz. UE z 2014 r. L 187, s. 1).
Z tego aktu wynika, że:
− do kategorii mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw należą te, które zatrudniają mniej niż 250 pracowników i których roczny obrót nie przekracza 50 mln euro lub roczna suma bilansowa nie przekracza 43 mln euro (z zastrzeżeniem zasad uwzględniania danych przedsiębiorstw partnerskich oraz powiązanych);
− dużym przedsiębiorcą jest podmiot niebędący mikroprzedsiębiorcą, małym ani średnim przedsiębiorcą.
Oświadczenie składane kontrahentowi
Dłużnik będący dużym przedsiębiorcą zobowiązany będzie do złożenia drugiej stronie transakcji handlowej oświadczenia o swoim statusie. Oświadczenie o posiadaniu statusu dużego przedsiębiorcy należy złożyć w formie, w jakiej zawierana jest transakcja handlowa – najpóźniej w momencie jej zawarcia. Najbezpieczniej będzie takie sformułowanie wpisać na stałe do szablonu umowy. Sankcją za niezłożenie oświadczenia może być grzywna w wysokości do 5 tys. zł nakładana przez sąd.